Główny składnik tworzywa stanowi skrobia, której struktura jest zmodyfikowana. Skrobia może ulec destrukturyzacji przy pomocy energii (ciepła) tak, że struktura krystaliczna jest całkowicie zniszczona. Tylko taka skrobia zachowuje się jak tworzywo termoplastyczne, zdolne do wielokrotnego mięknienia i przekształceń w podwyższonych temperaturach. W swojej naturalnej formie jest ona zbyt wrażliwa na wilgoć, dlatego poddaje się ją dalszej modyfikacji.
Polimery oparte na termoplastycznej skrobi (TPS) stanowią jedną z klas materiałów, które pozwalają na tworzenie w pełni biodegradowalnych produktów dla konkretnych warunków użytkowania. Tworzywa na bazie TPS mogą mieć zawartość skrobi do 50%. Spotykane na rynku folie są głównie produkowane ze skrobi wymieszanej z termoplastycznymi poliestrami, dla uzyskania biodegradowalnych i kompostowalnych wyrobów. Folie te wykorzystuje się do produkcji opakowaniowych, artykułów higienicznych i rolniczych a ich właściwości są podobne do cech wyrobów z LDPE
Zdestrukturyzowane skrobie, w połączeniu z innymi syntetycznymi polimerami mogą spełniać zróżnicowane wymagania rynkowe. Obecnie można spotkać na rynku szeroką gamę produktów opartych na kompozycjach polimero- skrobiowych takich jak mieszanki TPS z poliestrami alifatycznymi i kopoliestrami, estry skrobi czy mieszanki skrobi z surowcami naturalnymi sa stosowane do produkcji foli giętkich i sztywnych do toreb zakupowych, opakowań na żywność ( np torby na owoce, jarzyny, chleb- ich istotna zaletą w stosunku do innych materiałów jest możliwość wentylacji, która poprawi warunki składowania tej żywności.
źródło: miesięcznik Plast Echo